Noodgedwongen nieuw inzicht
Onze winkels waren vandaag om 13:00 uur uitverkocht. In situaties als deze, wanneer hier en daar ook de angst toeslaat, grijpen mensen terug op wat echt belangrijk is. In de eerste plaats gaat gezondheid en veiligheid boven alles.
De leerkrachten en mensen in de zorg die nog niet zo lang geleden moesten vechten voor waardering en meer loon, bewijzen nu dubbel en dwars dat ze het waard zijn.
Daarna komen de eerste levensbehoeften; alles wat aan voeding, kleding en huishoudelijke artikelen nodig is om te leven. Mensen realiseren zich nu weer hoe belangrijk de bakkers zijn, die niet alleen vandaag maar iedere dag vers brood bakken.
Sommigen mensen zijn bang voor de kans dat hun regio in quarantaine moet. Hiervoor wordt nu gehamsterd. Is dit angst voor twee weken zonder eten? Zou het Nederlandse systeem er niet voor zorgen dat niemand hoeft te verhongeren? Of is dit de angst voor het tijdelijk verliezen van vrijheid.
Voor nogmaals, de veiligheid en gezondheid en dus tegen de verspreiding van het virus, worden maatregelen genomen. Vliegreizen die geschrapt worden en mensen die zoveel mogelijk thuis werken zorgen voor minder verkeer. Dit betekent ook minder CO2 uitstoot. Het kan toch niet anders dat ik hier stiekem ook blij van wordt.
Veel mensen zijn gewend in hun eigen bubbel te leven en zich niet te interesseren voor wat zich daarbuiten afspeelt. De wereld zou zichzelf wel redden. Misschien is dit wel wat er nu gebeurt. Bewustwording lijkt het hogere plan. Dat men zich bewust moet worden van de wereld om zich heen. Dat men het belang inziet van gezondheid, veiligheid, vrijheid en bovenal je medemens.
Vandaag zat ik te wachten bij de balletles van mijn dochter, samen met een aantal andere vaders en moeders. Één van hen had in een column gelezen: ‘De beste manier van ontspannen is; alles wat je normaalgesproken in een weekend zou doen afzeggen.’ Dat is wat men nu noodgedwongen doet.
Zelf zou ik naar een concert gaan met een vriendin. Mijn oudste dochter zou naar een schoolfeest gaan en de dag daarna naar de open dag van de Universiteit van Amsterdam. Nu dit allemaal niet doorgaat zitten we vanavond met zijn allen thuis op de bank. Even terug naar de basis, naar familie, naar ons gezin, naar onze medemens.
Op TV, tussen alle corona-updates door, zien we artiesten bij Matthijs van Nieuwkerk aan tafel. Zij hebben hun optredens moeten afzeggen, maar blijven positief. Voor Ali B en Stef Bos gaat het om het verbinden van mensen en dat kan ook met 99 man. Het is de muziek die verbind. Zo ook Rob de Nijs die ondanks zijn ziekte met passie blijft zingen.
Wie weet is het verkleinen van onze leefgemeenschap nog ergens goed voor. Laten we eens kijken naar mensen die onze hulp kunnen gebruiken. Laten we wat meer tijd vrij maken om deze hulp ook werkelijk te geven. Laten we wat meer tijd vrij maken om te ontspannen en te ontsnappen aan de drukte van ons dagelijkse leven. Laten we luisteren naar wat anderen te zeggen of te zingen hebben. Laten we lezen wat anderen (zoals bijvoorbeeld Rutger Bregman ‘De meeste mensen deugen’ en Paulo Coelho ‘Alchemist’) ons te zeggen hebben. Wellicht niet alleen omdat het coronavirus ons daartoe dwingt, maar ook gewoon omdat het anders kan.
Handen schudden is een ‘algemeen beleefde manier van elkaar begroeten’. Nu dit niet meer toegestaan is wordt men gedwongen ook hier even bij stil te staan. Op de basisschool komen creatieve kinderen met spelletjes als voetje tik en op de middelbare school is een ellenboog stoot een prima oplossing. In Italië is opgeroepen tot het zingen van het volkslied. Het is een prachtig voorbeeld van samenhorigheid die tussen mensen kan ontstaan.
Een begroeting die ik heb leren kennen bij yoga is ‘Namasté’. Het betekent ‘mijn ziel begroet jouw ziel’. Dat is wat ik iedereen toewens. Dat we wat dichterbij en dieper leren kijken. Dat we hiervan mogen leren, op welke manier dan ook voor jou van toepassing is.
Door Sara & Angela